YOKLUĞUN UTANIR BENDEN..!
Öyle derin
Öyle upuzadıya sevmişim seni Karanlığının güzelliğine tutuldum Tebessümün ay Gülüşlerin yıldızlardı Dilekler tutduğum Mevsimler gelip geçti Yıllar döküldü ömürden Ömür eksildi Sen eksilmedin gönülden Gün geceye kavuşsa da Gece Bir türlü sabahlamaz koynunda Tıpkı Senle ben..! Tan yeri ağarır Düşer kirpiklerime çiy Ayaz çıkar Yanar yanaklarım Al al olur.. Ellerim üşürken nasıl içim ısınır Şaşırırım .. Öyle derin Öyle upuzadıya sevmişim seni Bahar gelir dallar kirazlanır Kiraz dallarından Dudakların gülümser Uzanırım Uzandıkça uzar mesafeler..! Bir kuş durur dalında Ben miyim yoksa Belki bir dilek tutar savurursun Lakin uçamaz.. Nerden bileceksin Kırıktır kanadı kuşun..! Hüzün Çeker Kahkahalarımın ipini Daragacında sallanır gülüşlerim Dökülür soluk benzimden Senli ümitlerim Mavi gök mavi deniz Ufuk noktasında kavuşur Bir ben sana kavuşamam Yollar uzayıp gider Yokluğun utanır benden..! En büyük mirasındır Şimdi bana keder . 17Ekim2017 / BALIKESİR Canan Eren |