HIRS
Soğuk bir ekim sabahı yorgun ve ketum.
Yüreği konuştu dili yerine. Anlamadım anlaşamadım. Vay be hırsa bak adam hırsından öldü Hiç korkmadı dört kolludan sözünden dönmedi, nede hırsından. Doğrumu yanlışmı bu insan diye bakmadı. Hem beğendi kadını, hemde kendine şakşakçı yapamadı. Ne söylediyse doymadı doyamadı. Baktı olmayacak yapacağı en acıtıcı işi yaptı. Hırsından öldü. Kadında öyle bir yürek vardıki ölendende deli ve mert. Hırsı kendini mezara sokana bile acıdı. Oysa o kadın kimseye bir kötülük yapmadı. Yol uzun arabalar hızlı geliyor kornasız. Kenara kaydı ezilmemek için. Boğazı kurudu yine. Sanki bademciklerine bir iğne battı. Yazık dedi adam hırsından öldü. |
Yaratıkların en akıllısı olduğu şüphesiz.
Ama çok defa aklını ve mantığını kullanamıyor.
Çünkü bazı unsurlar var ki.
Aklı, mantığı esir alıyor.
Birincisi tabi ki aşk...
Diğeri bağımlılık...
Ve üçüncüsü, az çok birbirinin uzantıları olan hırs, nefir, gurur ve kibir gibi unsurlar...
Bazen de acıma duygusu...
Evet, akıllı yaratığız...
Ama bunu mantığımızla birleştiremezsek...
Böyle hırsından ölmek de kaçınılmaz olur...
Anlamlı şiiriniz için kutluyorum...
Saygılar...