YAŞA GÖNLÜNCE
inandıramadım
sevgime seni bir türlü okyanuslar sunmak için sana istediğim bir damla su idi yağmadın toprağıma düş/ler/de kaldın gecenin karanlığında koşulsuz sevmiştim ölesiye bu muydu suçum günahım yaralı bir kalp bıraktın geride oysa bırakma yaralı kalkar ayağa bir gün ve sorar yarım kalmış hesabı ezilirsin ah/lar/ın altında yüreği bıraktığın isyanlarda kalsan da yaban ellerde tutsak koparmalıydın zincirlerini halkalarından ve doğmalıydın yeniden küllerinden yapmadın beceremedin bu idi istediğin şimdi mutlu ol onun kollarında yok sana bedduam bitse de sevdam yolcu yolunda gerek devam et arkana bakmadan önce silkelen gel kendine layığını bul sevgine bulamadıklarını bende O’ nunla yaşa gönlünce hüzün değil huzur ver sevdiğine ... Refik 12 . 20 . 2017 İstanbul |
Kalemin susmasın
_______________________________________selamlar