ANLAMADINne şiirler yazdım adına okumak isterdim gözlerine bakarak seni anlatmak yaşamadan ne mümkün titrek bir mum ışığında yazıyorum sana saatin kaç olduğu umurumda değil ben ve kalemim hazırız yolculuğa sigaramdan uzunca bir nefes çektim söze nasıl başlasam bir türlü bilemedim meğer ne zormuş seni sana anlatmak arada tutmasaydı ah şu öksürük nöbetlerim titreyen elimi kağıdın üzerinde gezdirdim buğulandı gözlerim hüzünlendi yüreğim yazmadı kalemim gözyaşlarım engeldi duvarda belli belirsiz karaltılar inan bana bir tanem sen olmasan da gölgendi yokluğunda anladım sensiz bir hiç olduğumu dipsiz kuyularda boğulduğumu tut elimi çıkar karanlıklardan beni ışığım ol aydınlat dünyamı birlikte yaşayalım hayatı olmasın sensiz yarınlarım ... Refik 09 . 10 . 2017 İstanbul |