NİHAYET SON
Yedi basamak merdiven
İlk basamağında ana rahmi, cenin. İnsan var oldu önce. Yazılarda levh-i mahfuz Sonra doğdu aşk! Bülbül güle aşıktı Açışını görememek koydu ona Kıyı taşları dalgalara aşık Bir buluşur bir ayrılır Oysa bülbülün aşkı umutsuzdur... Açışını görememek koydu ona. İşte aşk, gülün kokusuna hasret Okyanusta dalgaya aşıktı çaresizce işte. Çattı zaman Sur üfledi, Oldu dört bir yan toprak. Karıştı gök yer, Su göğe fırladı, Dağlar azgın lav boğa. Gün ağardı feryat figan Güneş idi terse dönen Toprak yarıldı, ölü fidanlar dirildi yeniden. Doldu meydan, toplandı derken kemik insan. Ve cümle ihtişam, kendini mahşer alanında buldu. Olan olmayan , oldu tam. Dünyada açan çiçek boylandı Hesap zamanı. Sıratta cambazlık kılıç üstü Tüyden hafif Kimi demirden ağır Ayakları kesilmeden geçmeyi becerebilen... Kaynadı kazan, oynadı cihan, Dünya sabrı dile geldi. El ayak konuştu, günah utandı, sustu. Gerçek aşkı buldu, sevap hambalları. Yandı cennetin tüm lambaları. Her uzuv tercüme oldu cümle sorulara. Dil, dile geldi cümle suçlarda. Dil okşandı, dua kollarda. Cennete müjde , tüm dualar dansta. Cehennem kıskandı, yeşil urbalı mümini görünce. ----------------------------------------BÜLENTCAN. |
Cehennem kıskandı, yeşil urbalı mümini görünce.
Güzel şiirinizi yürekten kutlarım. Saygılarımla...