O’nu herkes unuttu ; siz unutmadınız
O sizin ’ UĞUR’LU KARANFİL ’ iniz
Buram buram sevgi tüten
Ağlamasın, gülsün istenen
Ulusumun umudu...

Ah biz ne kadar gafil / çocuğuz (!)
O gün nasıl unutulur / kar yağıyordu
İnceden inceden
Elif ’ in saçları gibi ayırıyordu karanlığı
Geceden geceden...



Puslu havayı severmiş meğer
Hain eller,
Sürünüp sinsice yerleştirdi bombayı
Mert bakışlım bihaber
Çevirince kontağı
Uçtu / düştü / paramparça
Karlarda sıcaklığı; niceden niceden...


O şimdi bir kardelen
Bir mendil
Yaslı gönlümüzden yaşımızı silen
Herkes unuttu siz unutmadınız O’nu
Başkent güneşi
Aydınlık yarınları ülkemin
Mumdu
Mumcu’ydu
Karanlığı boğan ışık
Aydınlanma meşalesi
İnsanlık onuruydu / çağımızın Prometheus ’ i


Her gün ’ AKŞAMA DOĞRU ’
Gözlerinizde VENÜS
Pırıl pırıl
Kar üstünde kan
Bir tabutta karanfil
Gönüllerde bayraklaşan...


O durmazdı / dalgalanırdı
Elinde kalem / gözünde gözlük
Bilimsel kitap, dergi gazete
Ansiklopedi sözlük
Didik didik tarar / yazardı bizim için
Heceden heceden...


O bir Kuvvâ - i Milliye şehidi
Bayrağa sarıldı tabutu
Siz unutmadınız O’nu / herkes unuttu
O sizin ’ UĞUR’LU KARANFİL’ iniz
Yaşasa çıkardı bitmeyen geceden
...
HÜZÜN , HER KARESİ DOLU BİR BULMACA ŞİMDİ !