İçimden Gelmiyor...
İçimden gelmiyor sen yokken,
Hayatı sevmek. Aynaya bile bakmıyorum; Sensizliği farketmemek için. Sevmiyorum kendimi sen olmayınca, Zira,ben, ben değilim artık. Daha asabi, daha acımasız. Sensizken başıma gelebileceklere, Hiç hazır değilmişim. Kaçmaya hazır bir suçlunun gardiyanı gibi, Bekler başımı uykusuzluklar. Rüyalarım, yarım yamalak. Bakmıyorum artık, Beni kandırmaya çalışanlara. Kaçmaya çalıştıkça; Beni dağlara zincirleyen hayatıma, Dönüyorum sırtımı. İçimden gelmiyor artık, Öylesine yaşamak... |
Öylesine yaşamak... """" Bu sözleri uzun yıllar önce söylemiştim ama yaşamak için bir nedenler çıkıyor insanın karşısına. Anne gibi.. Kardeş gibi.. Umutsuz yaşanmaz gibi.. Yaradılış gayemiz gibi...
Çok güzel dizelerle kurulu bir şiir oldu. Kendimden de bir parça bulmak şiiri daha çok ilgi ile okumama sebep oldu. Yüreğinize sağlık.....