An gelirde kelimeler kifayetsiz kalır derler ben heran yaşıyorum.
Ne zaman seni hatırlasam kendimi hüzünlü şarkılarda buluyorum...
Sen gittiğinden beri her gün sol yanımın acısıyla uyanıyorum
Her gece aklıma geldiğinde gülüşün gözyaşlarım da boğuluyorum

Dünya’nın en büyük yüküymüş,aklı bende olmayanı, ısrarla yüreğimde taşıdım
Her gece, gözyaşlarım yanaklarımdan birbirleriyle yarışır gibi akarken bile seni andıım
Saçımdaki tek tane beyazın sakalıma düştüğünde, yılların acımasız olduğunu anladım
Soğuk, karanlık ve yalnız koridorların çatlak duvarlarına bakarak hayalinle yaşadım
Ve aşk laik olan yürekde kalmalıymış geç de olsa anladım


Bir ömür unutmayacağım hatıran kaldı bende, daha fazla yorma beni
Ben fazlasiyla ödedim, senin uğruna kaybettiklerimin bedelini . . !
Sebesiz, boş yere döktüğüm gözyaşlarım haramdır sana ömrüm..
Meğer ne boş hayallere kapılmışım, buda benim kusurum olsun gülüm