Bu gece son defa adını anıyorum mısralarımda
Belki son defa, seni sevdiğimi haykırıyor kalemim kağıdıma
Sevgini kalbime gömmeye yeminler ediyorum, yıldızlar şahit sevdama
Tükenen umutlarıma son noktayı koyuyorum, çünkü sen inanmadın aşkıma

Şimdilerde; karların üstüne uzanmış ruhu olmayan bir bedenim
Soğuğun, yalnızlığın ve sessizliğin iliklerime kadar işlediği bir yerdeyim
Yer beyaz, gök beyaz, içim zifiri karanlık; söylesene ben nerdeyim
Ve gelmeyeceğini bile bile, ruhum dediğim kişiyi seni bekleyeceğim

Sanki çok ömrümüz varmış gibi, hayat birde beklemeyi öğretiyor insana
Hani hatırlarmısın; bakardın gözlerimin içine, kaybolurdun oralarda
Şarkılar acıtır yüreğini , bilirsin değmeyeceğini ama anılar gelir aklına
pusula misali; elinde kolye, kolyede hatunun resmi, atarsın kendini yollara...

Benim en büyük hazinem; yüreğimin derinliklerindeki sendin aslında
Belki Korktun,belki de cesaret edemedin bir ömür orada kalmaya
Daha kızkulesinin hikayesini anlatacaktım, gözlerine bakarak sana
Şimdiyse; çiçekli rengârenk düşleri ve yarınları yüreğimde taşımak kaldı bana
Servet Kaan GÜLDÜ
25/08/2018 // 02:18