son yolculuğunda
dönüşü olmayan yola gider gibi
rötar yapması istenen uçağında
bir akşam üstü uğurlarken seni
tıka basa doldurduğun bavulun elinde
birde sırtladığın günahlarındı üzerinde
gidiyordun sen
ufukta kaybolan güneşle birlikte
arkandan baka kalan ben
belliki acelen vardı
randevuya gecikme telaşı ile
girerken aprona
unuttun el sallamayı bile
son kez çevirdiğinde başını
vardı acı bir tebessüm yüzünde
sözlerin vardı sanki söyleyecek
yarım kalmış gibi
zor tuttum kendimi
ağladığımı görmemen için

akşam geceye hazır
bürünüyor griler siyaha
etraf gibi ruhumda karanlık
olsada yüreğim bir çınar gibi
düştü bitap bedenim
atamıyor içinden sevgini
ve gittin gözyaşları eşliğinde
paramparça artık hayallerim
gidişinle başladı matemim
gün batımı serinliğinde
akşam sefaları eşlik eder yaralı yüreğime
kapanır gözlerim dalar giderim
yolcu ettiğim düşler alemine
tek isteğim vardı
seninle birlikte yaşamak ve yaşlanmak
tutup ellerinden bırakmadan
hissetmek nefesini
olmadı bir tanem beceremedik
sevdiğimiz gibi sevemedik
ve biz bizde bittik ...



Refik
04 . 10 . 2017
İstanbul