İsterdim
Ben herkesle gülebilirken, seninle ağlamak isterdim
Ya bir türkü de ya da bir şiirin dizelerinde Acılarımızı bir heybeye koyup unutmak isterdim Bu dünya da yitik bir ruh gibi dolaşırken gökyüzünde Usandım hayatın bana gösterdiği aynı rollere bürünenlerden Neden, olmaz insan önce kendine dürüst değilken Hep banamı düşecek yanan yüreğimle dolaşırken İsterim artık sevdamın karşısında cesaretiyle dururken Bilinmez bir ahvaldayım kimine akıllı kimine deli Bilmez ki yürekte birikenlerden olmuştur veli Son demindeyim ömrümün göremedik bir bahar mevsimi İsterdim şu gönlümü esaretten kurtaracak anahtarı... 1 Ekim 2017, saat:16:20, İstanbul şiir:Göksel Akçay |