ÇAĞLAYANLARIN UĞULTUSU
Buz tutmuş yüreğimden
Damlayan terler düşüyor Uzakta bir yerlere Uzatmıyor hiç biri Verdiği aralığı birbirine Sızıya dönüyor ince ince Her bir katre Birbirine karışıp,boğuyor kendini Kendi akıntısında Hüsrana uğramış bedenime düşüyor Yıldırımlar Şimşek çakıyor çağlayanlar Durup durup yeniden Buzulların ateşli isyanına tanıklık ediyor Üzerine terlerimin düştüğü teninin Her bir hücresi.. Katrenin sellere dönen hikayesi yazılıyor Yaşanmamış bedenlerde Bir damlaymış,bir yokmuş misali Evvel zamana emanet ediliyor usulca Suyun alev alev yanışı.. Ateşe verilip küle döndürülmeden Korda bekliyor çağlayanların uğultusu Ersin diye muradına.. (Naz’ca) |
Sesinizle olduğu gibi yazilarınızla da keyif aldırıyorsunuz iyi ki geldiniz deftere
Hoş geldiniz.
Saygılarımla