6
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1568
Okunma

Buz tutmuş yüreğimden
Damlayan terler düşüyor
Uzakta bir yerlere
Uzatmıyor hiç biri
Verdiği aralığı birbirine
Sızıya dönüyor ince ince
Her bir katre
Birbirine karışıp,boğuyor kendini
Kendi akıntısında
Hüsrana uğramış bedenime düşüyor
Yıldırımlar
Şimşek çakıyor çağlayanlar
Durup durup yeniden
Buzulların ateşli isyanına tanıklık ediyor
Üzerine terlerimin düştüğü teninin
Her bir hücresi..
Katrenin sellere dönen hikayesi yazılıyor
Yaşanmamış bedenlerde
Bir damlaymış,bir yokmuş misali
Evvel zamana emanet ediliyor usulca
Suyun alev alev yanışı..
Ateşe verilip küle döndürülmeden
Korda bekliyor çağlayanların uğultusu
Ersin diye muradına..
(Naz’ca)
5.0
100% (5)