Velev ki…Derler ki, solundan vurmuşlar devi Başından aşağı yıkılmış evi Vahayı ararken sözde bedevî Zamandan bi-haber durup düşünmüş Günbegün münzevi hale bürünmüş Fecri derdest edip, gelsen de bana Hoş geldin diyemem dönüp de sana Gönlümü bilirsin sevgiden yana Sen ve ben, biz iken olanlar nahoş Her şeyi tekraren yaşamak da boş Gündüzü, geceden ayrı tutan fer Güneşim sönse de leyl-i fer yeter Ola ki, kaybolur gidersem eğer Dönemem, bu şehrin her yolu yokuş Üstelik yoruldum, üşüdüm bu kış Yıllarca üzülüp incindik madem Sohbete gem vurup, direndik madem Bir güzel cümleye erindik madem Velev ki çatıldı istemeden kaş Güncemin içinden çık yavaş yavaş... 29EYLÜL2017/NÜS |