26. BABAM İÇİN

sen, yunus’un
pir sultan’ın
veysel’in sâdık dostu

sevinçlere en uzak yaban gülüsün
acıların en kıdemli askeri

(*): Beşpınar-Ortak Kitap

27. SESLENİŞ

ey, şiir!
ölümün denize bakan tarafı
ve nuh’un gemisi’ni batıran hasret
bil bakalım
yaşam benden kaç kırlangıç boyu uzakta
yaşam beni kaç kırlangıç boyu kuşatır?

(*): Beşpınar-Ortak Kitap

28. ÇIK ŞU SEVDA KALESİNE

hey, her atılımına zincir vurulan özlem!

süreğen kıl çarçabuk, filizini umudun
çık şu sevda kalesine
ille sevda kalesine

orası leylâk kokar
kerem ile aslı’nın kıyâmetinden beri
sen fesleğen kokarsın

söyleşirsin, senli-benli
yediveren gülüyle sonsuza değin
şeyh bedreddin soyundan

devriye gezerken kötümserlik
şehrin bulvarlarında
dar bulursun göklerin enginliğini

bordo rengi hüzne sorarsın
pusuda çarpışan yüreğe
soyağacını ayrılığın

ilkin sen günaydın dersin
çarmıha gerilmiş sevince
özgüveninden verimli hırçın bir övgü
büyük başarısına paralel olarak yaşamın
sıçrarken güneşe

(*): Beşpınar-Ortak Kitap

29. KISKANÇ BİR TÂKİPÇİSİYİM HAYATIN

reddedilmiş doğrularımı anlatmanın
sırasıdır sevgilim
sıkılmadan dinleyebilirsen
bekâreti bozulmamış kaygılarla sar beni
başını sapasağlam düşür omzuma
haydi, hınzır bir çocuk gibi oyna
saatimin kordonuyla

önerdiklerimi sonsuz yüceltiyorum:
utangaçlığı bırak, soğutma sözlerini
körfezlerle örtüşecek güçtedir onlar
yor bedenimi, neredeyse
yarı-tanrısal bir tutkuyla

vazgeçelim mi dersin bütün bunlardan
hâyır, savunacak çapta cesurum doğrularımı
huysuzun ve geçimsizin tekiyim
doğrusunu istersen, sevgilim

duyarsız davranamam kesinlikle:
çeşme başlarında güvercin ölüleri var
alelacele buruşuyor sevgiler
ya gazeteler: iri puntolarla
yepyeni kurbanlar için
kan emiyor dünyanın her köşesinden

karamsarlıkla umudun çelişkisi berraksa
sormalıyım: sevdaları yüzüstü bırakan ne
dizkapaklarım yıpranabilir kendince
dönmek zamanıysa tüm açmazlardan

üretken ve kavgacı kalmalıyım sevgilim
çıkar gözetmeksizin sarıl boynuma
kıskanç bir tâkipçisiyim hayatın
gözlerin yeter bana

(*): Berfin Bahar, Eylül 2005, Sayı 91

30. BENİ HER ŞEY ESKİTİR

beni yollar eskitir
yollarda gırtlaklanmış ergen düşleri

yamaçtan yamaca savrulan keder
o kederdeki dışarlıklı söz
zâten posası çıkmış her bir serenat
eskitir beni

insan vandal, hayat boktan, dünya munâfık
kime ne desem
modernite anlayamaz, soysuz kelimeler hiç
zinde kuvvetler’le yıldızım barışamaz ki

bir köstebek eşinirken ona sığınsam
sakalını sıvazlayan bir eskiciye
işlevsiz kapkacağa
acaba’sız tümcelere
ayakkabı boyacısı çelimsiz çocukların
kural-dışı gözlerine sığınsam

eşyâperest adamların çözemediği
bir tümseğe, tümsekteki ısırgan otlarına
sığınsam, sığınırken kendimi unutsam
eskiyi münzevîyi çağrıştıran her şeye

tıkanır soluğum
tavaf etsem bende birikenleri

(*): Berfin Bahar, Eylül 2003, Sayı 67