gözlerin mahzun bakmasın öyle
bırak alçak dağlar yerinde kalsın
ağlamasın gözlerin gülsün yüzün
kirpiklerin zamansız kıyama dursun
berrak bir su gibi aktın yüreğime
cemre olup düştün gönül bahçeme
kalıcı ol gitme can ol gönlüme

senin olmadığın yerde susar
bülbüller gelmez dile
açmaz olur dalında gonca güller
küstürme beni aşka sevdaya
Süleyman hükmetmedi mi koca dünyaya
aşkının önünde o da aciz kalmadı mı
evlat acısını yaşarken tatmadı mı

içimdeki yangınlar yakar beni
söndürmeye yok mecalim
isyan çığlıklarım sensizliğin adı olur
gözlerimde yaşlarla kendime gelirim

herşey bir rüya imiş
uyandım sabah bitti
yaşanan acı tatlı her ne varsa
anılarda kaldı hepsi
bitmemeliydi böyle

gerçekleşmeliydi yaşamdan beklenen
ve biz de mutlu olmalıydık
gülmeliydi yüzümüz
beceremedik ve biz bizde bittik ...




Refik
23 . 09 . 2017
İstanbul