Mehtap
Sen kimsesizlerin sevdalılarınsın.
Senden bakarlar geçmişlerine sende ararlar sevdalarını.
Mehtap sen ağlatansın.
Yufka yürekler gözyaşları dökerken senin önünde,
Dilekler eğilirdir, boyun bükerdir
Al yeşil bezler bağlanırdır gökyüzüne,
Ve Sevdalılar sevinirdir.

Mehtap sen bilirsin.
Bir yıldız kayardı eskiden, sana komşu olan,
Nerede şimdi o kaygan yıldız, yıllar oldu ben görmem.
Ona anlatırdım bir tek sırlarımı.
Sen şahidim olurdun.
Öyle sırlar anlatırdım ki ona,
Sen kızardın.
Bazen çatardın kızardın da kaşlarını.
Nerede o yıldız şimdi,
Mehtap.

Ah mehtap ah…
Yüreğimde yangın var şimdi.
Eskisi gibi değilim eskisi gibi esmez başımda seher yellerim
Artık ayaklarım havada gezmez oldu yere değdi.
Yıllanmış şarap gibiyim çarpan.
Yüreğimde yangın söndü aşkın külleri kaldı geri.
Yine sen aynı mehtapsın.
Bakmaya bakarım da sen de üzülürsün şimdi.
Anla beni mehtap.