Ölü yiyiciler
Ölü yiyiciler
Ölüm gülümsüyordu Yaşamın kutsiyetine Sürü sürüydüler Karanlığın içinden belirdiler Avazları çıktığı kadar bağırıyorlardı Kuduza yakalanmış köpek gibiydiler Ne dedikleri hiç anlaşılmıyordu Her biri başka bir kan kokuyordu Mağaradan dökülen yarasalar gibi Her biri başka bir intikam diyordu Saldırdılar hep beraber Parçaladılar mezar taşlarını Pençelerini daldırdılar toprağa Savurdular toprağı gökyüzüne Yapıştılar ölünün buz kesmiş etine Ağaçlar hışır hışır sesli ağlıyordu Bütün kuşlar uçmuştu Süleymana Gece utancından aydınlanıyordu Uykusuzdu bütün yıldızlar Ay sancılı Ölüm gülümsüyordu Yaşamın kutsiyetine Ahmet Coşkun |