Affetmedim KendimiGittiğin gün başladı bende çileler Affetmenin adını dilime doladım ama olmadı Bir türlü yapamadım tutamadım kendimi Yaram kanıyor durmadan sızlıyor için için Ama affetmek kolay değil biliyorsun Ne Urfa nede Antep hiç birisi tat vermiyor artık Kurşuni bakışların diz çöküşüme Nazire yaparcasına gülümsüyor Davul sesiyle gelen olsun muradın Hiç değilse zindan kucak açar bana Karanlık huzur değilmi fareler yoldaşım olurdu Samanlık yorganım o anda sen gelirdin aklıma Kemirirdi gülüşlerin vücudumu ilk dokunuşta Dünyada neye baksam sen gibi Ne ye dokunsam sıcaklığının rengi Kabuk tutmuş yara bezini çoktan attı Gel demiyorum dön demiyorum El uzatta demiyorum bir yol göstersen Sadaka niyetine kabulüm olsa kışlar çiğ dökse Çıkar beklemeden diyorum vefa beklemeden Biliyorsun affetmek kolay değil Affedemiyorum Mezar taşım olmayabilir günü kurtarmak derdin olsun Utanmazsın biliyorum gülüşlerin beslesin yarınları Ben hala affetmedim kendimi hâlâ bakıyorum Kırık dağların ardına toz kokularıyla yıkanıyorum Keşke sevmeseydim keşke görmeseydim seni Garibanın umudu keşkelerle olmamalı Affetmedim Kendimi Affetmedim Kendimi İbrahim KANDAMAR 07.02.2007 |