KEMNUR Kemal Paracıkoğlu’nun Anısına.

Ego denen hastalıktan muzdarip değildi
Yüreği sevgi dolu güzel mi güzel bir insandı
Çok değerli önemli ve özel izler bıraktı
Ansızın göçüp gittiği bu hayatta O.

O öyle biriydi ki;
içten samimi dürüst doğal ve sevgi dolu
Karşısındakine sonsuz değer veren
İnsanların karakterini o bilge kişiliği ile çözebilen

Hele ki o kıskanılası mütevazılığı
Müthiş inceliği zarafeti naifliği ile
Kim bilir belki incinip de asla incitmeyen kalbiyle

Gözlerinin hassasiyetine karşın
Her üyenin çalışmasını en ince ayrıntısına değin
Okuyup değerlendiren
Yazdığı samimi ve doğru yorumlarla
Yazarı onore edip ve hatta içten içe
“Ben neymişim meğer!”dedirten…

O paha biçilmez kendi Şiir ve Yazılarına
Yapılan yorumları tek tek ve
Adeta utanarak cevaplayıp teşekkür eden

Terbiyeli saygılı adil ve derin mizahi anlayışıyla
Yok olmaya yüz tutmuş içimizdeki
O masum sevimli tatlı çocuğu
Uykusundan uyandıran

Mütevazı bir devlet memuru olarak başladığı
Hayat maratonunda hayatın hemen her rengini
Birçok tonuyla duygularına ruhuna ve kişiliğine
Yansıtan

Geniş bilgisi kültürü hayat deneyimi ve Edebiyatçı Kimliğiyle
Bir devrim yarattı Edebiyat Defterinde O…
Ve
Bolca dağıttığı kendi gönlünün Kırmızı Kurdelesiyle
Yüreklendirirdi Sevgili üye dostların
O çok ama çok sevildi
Sevilmeye layık biriydi çünkü

Burnu düşse yerden almayan
Gelen yorumlara bir Teşekkür dahi etmeyen
İki satır yorum yazmayı kendine yakıştırmayan
Kibrinden gözünün önünü göremeyen
Tartışmaya hazır
Dinle yatıp imanla kalkan
Dünyevi hayatı
Yaşamadığı bir hayatla karıştıranlardan
Olmadı asla

Aklı başında çağdaş onurlu devrimci ruhlu
Bir insandı O
Uğurlar olsun GÜZEL İNSAN
Ne çok sevenlerin varmış meğer
Bir bilsen…
Yıldızlar yağsın her gece toprağına
Huzurla dal ebedi uykuna …