Kırma rüzgar dallarımı
bırak tutunayım
deli bir kızın saçlarına
kırıp dökme umutlarımı
beşiğimi salla ama
soldurma yapraklarımı
kırma rüzgar dallarımı

bırak selvi ağacı olayım
yaprak olsun umudum
döşeğim toprak olsun
incitme kalbimi
bırakıp gitme
kırma dallarımı rüzgar

nereye gidebilirim ki?
yoksul ve azıksızım…
yaralıyım sahipsizler ülkesinde

gözyaşı ol yanaklarıma
dudaklarıma şarkı ol
dolanıp dur ayaklarıma ama
kırıp dökme dallarımı rüzgar

üşümesin soluğunda
ağlamasın dağ yürekli cerenler
sızılar sızlamasın, bitsin yürek ağrısı

varsın ölüm hıçkırsın dursun içimde
hiçbir atlas kucak açmasın başımdaki kedere
acıyı hangi dile çevirsek yarım kalır...

dağlara yaz hallarımı
kırma rüzgar dallarımı

cennetten bir koku getir Anne’ciğimden
kalbindeki sıcaklığa düşür beni...
Nuri CAN