Arafî
Allahım günahkar dudaklarımdan dökülüyor ismin
Hangi ara biriktirdim bu kadar afedilesi değil Bunca geveze günahları bilmiyorum Konumuz da o değil zaten. Allah’ım; Ölüyorum ben her çocuk olurken biliyor musun ? Ağzıma götürdüğüm lokma vicdanıma takılıyor Yutkunamıyorum insan olmayı Hem kör sağır ağırlamayı beceremedim Beceremiyorum nefret etmeyi ... İlahî bu nasıl acı biliyor musun? Tacize uğrayan insanları hayvanları Nasıl himaye edeyim ki damsız sokağımda Hem ya rabbi ; yetimlerin inançsız yüreklerin fahişelerin birde Göğümü delip geçen çaresiz giryelerini Ellerim silerken Silerken ellerim seccadeleri Ya tamamen sarhoş et beni Ya ayilt bu rüya alemine Çünkü artık kiliselere camilere Havralara Ve ateist deist panteist müslüman Hiç bir kıyafete ilisemiyorum. |