Zelil ile Vezir
Kadren düşer önce sinene
Sen ağlayamazsın Ağlayan duvarlarındır Sen anlatamazsın Anlatan satırlarındır Yeri gelir konuşamazsın;yeri gelir şakırsın Ama ciddiyetle seversin Ama ciddiyetle seversin Çocukluk ölü bir mahşerin Çocukluk ölü bir mahşerin Yalnız gidersin Durmazsın Beklersin Gelmezlerden Dilersin Gitmezlerden Yol alırsın Yol arşınken Sen kendinle kendine Vezir yaparsın Zelilliği yaklaşmaya yaklaşınca Sen kendinle kendine Vezir yaparsın Zelilliğini yakıştırmaya yaklaşınca Sen ömürsün belki bitersin O’ndan başka belki bilmezsin Ne Vezir ne de zelilliğe yüz sürmüş zilletler. |