AŞKI SİNDİREMEDİN...
Yokluğunda gözümün yaşı hiç kurumadı
Gelip de şefkatinle, hüznü dindiremedin Gönlün sevgi doluydu, gönlümü saramadı Sevmeyi bilmiyorsun, aşkı sindiremedin Ben razıydım oysa ki senle kahır çekmeye Sevdamın çiçeğine, yüzüm suyu dökmeye Gözlerine ömrümce özlem ile bakmaya Düşlerimdeki beyaz ata bindiremedin Gönlümün muradıydın, eksilip gittin çoktan Vuslat hayalmiş şimdi firaka ittin yoktan Sabır dilemek düştü, aşkı yaratan Hak’tan Siteme doydu dilim, şükr’ü andıramadın Kuşlar yuva kurarken, bizim yuvamız nerde? Ayrılık var kapıda, hasret ise heryerde Sesin duyulmaz oldu, araya çektin perde Hânen herkese mesken, beni konduramadın. Eylülün hüznü vurdu, bu aşkın kaderine Ayrılık eşmiş, bildim! Ölümün kederine... Canım versem yeter mi? Sevdanın ederi ne? Sînemi yaktın amma, aşkla söndüremedin. Ayşegül Bahçeci |