Sobeledim Seni DünyaÂb-ı dünya içmişim Keyfekeder gün be gün yaşarken Elemsiz, tasasız Gökkubbeden habersiz Gönül mihrabımdan Safahata düşmüşken umarsız Bir varmış, bir yokmuş diyerek Masallar dinlerken çocukça Uyumuşum, unutmuşum kendimi Oynamış dünya benimle çocuk gibi Onca yaşıma rağmen Gülmüşüm, eğlenmişim Sevmişim, sevilmişim Âb-ı dünya içmişim Evirmiş, çevirmiş beni dünya Sihirbaz misali Hokkabaz misali Bir görünmüşüm, Bir saklanmışım Sobelemiş dünya beni Âb-ı hayat içmişim Bir gün oynarken benimle dünya Saklanmışım gönlümün kovuğuna Kuytu bir köşesine sinmişim Saklamış beni gönlüm Bilmem ne kadar saklanmışım Kalbimin kilitli köşesinde Görmüşüm orada göreceğimi Gözlerimden habersiz Zaman durmuş Sırlar bir bir zâhir Zamansızlığın girdabına dalmış bedenim Gönlümün Hızır’ını bulmuşum Âb-ı hayat içmişim Dünya mı arar durur hâlâ Günden güne beni Telaşla, korkuyla Elinde oyuncaklar Sobeledim seni dünya Oyunbozanlık ettim işte Gönlümün Hızır’ını bulmuşum Âb-ı hayat içmişim 06 Eylül 2017 |
yazilirken muellifinin zorlandigina delalet eder
eger siir egzosu siyah duman atiyorsa
methiye duzup yag yakiyor
demektir
beyaz duman sacan siirlerde sairler umarsiz
dunyaya pembe gozluk ile bakarlar
siir alaca bulaca renk saciyorsa eksoztdan
saire iyi siir yakiyo demektir
bu sibobunda kacak olmadik
bu subap kapakciklari siirin hava kacirmasina mehal vermez
bu saglam sibopa sahip olup
dolu dolgun doygun siir verir muellifi kutlarim
subab var olsun siboba saglik
porsuk olmayan
avurdu ice cokmemis
ince dertsiz
saglikli siir okudum
sizo paranoyak melankolik degildi
kafa sagligi yerinde idi en ufak hava kacagi yoktu
egzost emisyonu cevreyi kirletmiyordu
yureke saglik
finduk cukunatasi kimin siir daddim var olsun kalem