Ne oldu kardeşim bilmem ki bize
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez
Düşman gibi bakar astarı yüze
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Dua ediyorum ben Rabbimize
Belki acır bizi döndürür öze
Ben ayağa değil bakarım göze
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Ne merhamet kaldı nede acıma
Sözüm geçmez oldu kardaş bacıma
Bir ilaç bulunmaz ihtiyacıma
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Ne söylesem kâr etmiyor öküze
Şükürden sayıyor tükürsem yüze
Her gün ayrı bir toy bayram kerize
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Herkesin ap ayrı hayali düşü
Yaratan bir amma farklı görüşü
Kiminin kalmamış kuran’la işi
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Haramı helalı nedir bilmiyor
İki yaka bir araya gelmiyor
Dünyaya ot geldi bir ot gidiyor
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Her şeyi biliyor cahil aklınca
Kıral kesiliyor yetki alınca
Ya Allah’ın huzuruna varınca
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Bu nasıl devirdir kara bir bahtır
Kula kulluk etmek büyük günahtır
Tahta mı eksiktir akıl mı yoktur
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Geri durmaz kötülükten usanmaz
Kocamış yaşından elden utanmaz
Ölenlerden mezarlıktan ders almaz
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Bir sürü cemaat zıttır görüşler
Bir yandan kuran der her haltı işler
Şeytandan da şeytan olmuş devrişler
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Devrişin hali bu mürit kazanır
Yetişse elleri aya uzanır
Ne hak hukuk bilir ne engel tanır
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Hayat dediğimiz iniş çıkışlı
Çocuk genç kız kızan ihtiyar yaşlı
Yollar çok zahmetli dikenli taşlı
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Kimisini ilim ile kuşatır
Kimin alır kimin yüz yıl yaşatır
Kimisini Ağustosta üşütür
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Sağ iken bilinmez insan kıymeti
Bir mezara iki taşa hürmeti
Cahil kalmak bu dünyada ne kötü
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Kimi var vicdanı taştır kayadır
Altı kat kat pastır üstü boyadır
Yaptığı gösteriş hali riyadır
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Kiminde dert kiminde gam cileyim
Kiminde ter kimin helal emeğim
Benim insanlardan tek bir isteğim
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Mustafa’dan kaçar haz almaz dosttan
Zehrini akıtır üstüme kasten
İnsan oğlu kuru yemişsiz bostan
Yazmaya gün ay yıl bir ömür yetmez

Mustafa Deniz