işte hayat
işte hayat sıcacık bir kundaktan soğuk toprağa
hani annemin sarıp sarmaladığı o ipekten kundağım ilk ağlayışlarımda mendili yaşlarımın kucaktan kucağa bir dolu sevgi ve şimdi omuzlardayım kapalı bir kutudan seyrederken alemi kundağın yerine geçti toprağım hani benim gençliğim deli çağlarım bu soluk yüz benim mi ya şu titreyen eller gülüşlerim hüznümde mahpus ağlarım kimsesiz bir bahçede kaybolmuş gibi ardımda yıllarım solan güller işte hayat bulut bulut yağmur tanesi her tanede ben düşerim yere denizler mahzun ne gemi ne dalga sesi bir veda hüznü hakim yalnız güvertelere ziver hacıoğlu |