SONSUZLUĞA SÜRÜKLEYEN KARA BULUTLAR.Sonsuzluğa doğru adım attım ben, ayaklarım uçurumun taa ucunda, rüzgar ise alabildiğince esiyor, korkularım da beraber tutsak... Dermansız kalbim ürkek, üşüyen ellerim yalnız, titreyen benliğim soluksuz, kırılgan ve çaresiz.. Kara bulutlar bile üzerimde, yağmurun yağıcağı nasılda belli, içimi üşüttü bir o kadar da korkuttu, yüreğim zaten yalnızlıklarda kayboldu.. Adımlarımı takip ediyorum, geri gelemiyorum yalnızlıklardan, matem var sanki yüreğimde, ağlıyorum gözlerim hıçkırıklar da... 26/10/2010 23:15/salı Şebnem Örs |