KÜFYosun tutan duvarlar, yaz günü ayaz. Zift karası yüzler, küfür kokan eller. Boşalır kanı toprağın, kırmızı güller. Karanlık susar, başlarsın o an, utanmaz. Küf yeşili giyitler, sırtında kamburu, saz. Dert gibi som lacivert, gülmeye diller. Islak bir sedir, yüzüstü uzanır kibirler. Gün ışığı susar, başlar karanlık umursamaz. Issız bir baca, tüter suratlara isi yavaş az. Paslı demirden ayakları, yürüyen eller. Yontulan bir ahlak, üstünde binler. Karanlık susar, başlarsın o an utanmaz. |