İlk defa bu kadar hüzünlüyum
İlk defa kalemim bana bu kadar küskün,
Ben siirlerimle yaramı sararken,
Hiç bir dilde beni anlamadınız.
Astınız dar ağacına yargısız infazınızla.


Yüreğim islaktir benim ,
kuytu köşelerde ağlamakta,
Hüznü yüzümde ,
acıları gözlerimde topladım.
Neden mi yalnızım?
Çünkü seni yaşadıkça ,
sevdiklerimi öldürdüm

Sustum
Herzaman susmayi tercih ettim.
Bütün acılar icimde birikti ,anlatamadım.
Ne halimi sordun,ne de aradın
Beklemiyorum bende artık seni,
Gelmezsen gelme , sevmezsen de sevme !


Hayat yavaş yavaş gidiyorum senden ,
Anlamadın benim gönül derdimden,
Bikmadin mı bu göz yaşlarımdan,
Acı bana ne olur ,yoruldum artık.


Aldığım her nefes, artık bir ölüm bana .
Hıckırıklarım kalbimde bir yara,
Kırdığın onurumun hesabını sormuyorum sana .
Seni ALLAH affetsin ,ben affedemiyorum,
Ahirette bile ,ben seni istemem artık!


Üzüntülerin çilekeş dergahı olmuşum,
Bana mı bıraktın giderken bütün acıları.
Yaktım,yırttım , bütün beyaz sayfalarımı.
Kalemini kırdım ben bu sevdanın ,
Demir kapılarda sürgülü şimdi!!

Mehtap ünlü