Gerçek Aşklar Aptal Aşıklar
Mutsuzluğu sorsalardı bu dünyada bana
“Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm” Diye dillendirmezdim, Karacaoğlan’a öykünüp birazda. Bu dertler ki, Başına gelmeyen varmıdır Olsa da dünyada bir tek kişi bile. Oysa, Aklı talan olmuşsa bu dünya işleriyle Kalbi mühürlüyse aşkın ebedi zaferine Konmuşsa her dem açan hercai menekşelere Uçarı bir kelebeğin günlük serüveniyle öylesine. Elinden kaçırmışsa el değmemiş bir sevdanın Melekleri kıskandıran Tanrıçasını, En dürüst en gerçek aşkını feda etmişse Aptalca bir kibir ve şaşılası bencilliğiyle. İşte o zaman yaşar insan, Ömrünün en zehir zemberek, En derin acısını ve yalnızlığını. İnletir yeri göğü, Kalbinin amansız pişmanlığı! |