Vurgun yemiş misâli
Yürek yangın yeridir sevda ise kor gibi
Hayattan kopar âşık vurgun yemiş misâli Dünyaya gelmemiştir eşi menendi Gün be gün eritir bitirir yoktur onun visâli Yayılır herbir yere kanser hücresi gibi Aşk hoyrat bir fırtına acımaz asla sana Bakmaz gözünün yaşına vicdan ne arar onda Yanmışsın yıkılmışşın sormaz bir kere asla Seni sana bırakır dönüp bakmaz arkasına Eline düşmeye gör yetişmez imdâdına Bir bakarsın ilkbahar bir bakarsın sonbahar Dallarin çıceklenir dört mevsim ilkbahar Zaman geçtikçe bağ bostan kalmaz yakar Hoyratçasına vurur olmuş mevsim sonbahar Yaprakların sararır gelmez bir daha bahar Sel olur katar seni götürür bilinmeze Derman kalmaz bedende savurur hiçliğe Yok eder karıştırır toprağın tâ içine Hayat kalmaz ki sende dalarsın bilinmeze Ara ki bulasın o divane kalp nerde Yağmur damlasi gibi damlar önce gönlüne Şiddetini arttırır dönüşüverir sele Felakete dönüşür gönül evin harâbe Herşey târumâr olur olursun bir viràne Perişan eder seni bakmaz birkez gönlüne Aşkin yolu yokuştur hal bırakmaz ki sen de Nefesin kesilir de düşüverirsin yere Tutup kaldırmaz seni bakmaz da hiç yüzune Geçirirse eline yandin o zaman sen de Merhametten kırıntı yoktur ki içinde Ask deprem tusunami yakar yıkar şehrini Senden gidenlere bak ağlarsın gözyaşların sel gibi Dertler deryasinda olursun bir sandal gibi Yıktıktan sonra çeker gider bırakır şehrini Artık kalmaz ki yüreğinde bir hayat belirtisi Kalırsın çığ altında donarsın olmaz çare Parmakların morarır yolun çıkar kabire Bu çile seni alır götürür ölümlere Aşk acımasızdır ya atar toprak ne çare Arkasına hiç bakmaz çekip gider geldiği yere Aşk sel aşk fırtına aşk yangın aşk çığ hayatın ortasında Mevsim olsa da bahar donüverir hazana Kimi leyla kimi mecnun kimi ferhat kimi şirin olsa da Aynıdır yaşananlar şu dünya atlasında Hep canlara kasteder bırakır yokuşlarda Aşk kimi güldürmüş bir serap çöl ortasında |
Çok çok güzel…
……………………………………Saygı ve Selamlar.