ağlamayı yasak ettim gözlerime
söz verdim kendi kendime
bir damla da olsa gözyaşı dökmeyeceğim
zoraki de olsa gülmeye çalışacağım
sen de bana hep gül demez miydin
hayat çok kısa anı yaşayalım
bilinmiyor bir nefes sonrası
herşey o kadar ani gelişti ki
farkına varamadık olacakların ikimiz de
meğer şah damarım kesilmiş de yokmuş haberim
aldığım her nefesin hesabı sorulur benden
ölümsüz aşkımızı bir gurura heba ettik
son pişmanlık artık neye yarar
ölmeden girdim ben kara toprağa
istemem olmasın baş ucumda taş
sorgu melekleri geldiğim de olsun gözlerimde yaş
bir gün ansızın gelirim diyordun
herşeyi göze alarak
nikahımız kıyılsın gönül sarayımızda
fazla beklentim yoktu hayattan
bir yudum sevgiydi tek dileğim
mutluluk hep teğet mi geçecek beni
kader yüzüme hiç gülmeyecek mi ...





Refik
21 .08 .2017
İstanbul