DÜŞÜMDE BİR DÜŞ GÖRDÜM...kaybolmuşluğumun koynunda, çorak kandiller aydınlatıyor beni... lüks aydınlıklar yok orada bir ben bir benim yalnızlığım yalnızlığımdaki boş sayfaları dolduruyorum, boşluğa yazılan, yazılar gibi okunamayan sözlerim bağırıyor enkazlarım, haykırışlarda kucaklıyor dağlar yıkılıyor, noktalar koyamıyorum virgüllerle savaş verirken soru işaretleri en büyük ihanet oluyor ünlemler kavurmakta, soğuktan donmak üzereyim bir kaya görsem tutunabilsem ama nafile... bu olsa olsa çöllerde serap görmeye benzer kendi ülkemi kuruyorum düşlerde patron ben,işçi yok, terfi etmiş hepsi kanuni sultan süleyman gibiyim tahtımın başında, hüküm verip, kararlar çıkarıyorum kendimin efendisi olmak, güzel bir şey olmalı... bütün kafes kuşlarını azat ediyorum bir palyaço boynu bükük, gülücükleri donmuş o hiç bir şeyden pay istemiyor inatla... bir beyaz güvercin avuçlarımda onuda yazdığım nameleri sana okutsun diye uçuruyorum, uçmanın, uçurtmanın zevkini yaşıyorum ama anlıyorum ki sabahında, gördüğüm yalnızca tatlı bir düşmüş... 2005 ayşe yayman |
aydınlatıyor beni...
lüks aydınlıklar yok orada
bir ben
bir benim yalnızlığım
yalnızlığımdaki boş sayfaları dolduruyorum,
...
***Hayallerimiz, düşlerimiz de olmasa, çekilmez bu dünya. Zaman zaman düşlerimizi hayalleştireceğiz, zaman zaman gerçekleri düşleştireceğiz. Değilse hayat ünlem olur, soru işareti olur, üç nokta olur, hatta nokta olur, hayat cümlesi son bulur. Bak yalnızlığının dünyasının düşlerinden neler buldum ben. Haydi sevgiyle kal. Hoşça kal...