İzler… tek kanıt geride,
Dünün rahminde konuşlu asi bir aşktan hediye.
Gün… yarıladı hüznü,
Biteviye kaygılar senden kaynaklı belki de
İleriye dönük mihrabın gömülü olduğu o terane.

Zanlar… zansız öte beri oysaki,
Ziller… çalıp çalıp kaçtığın,
Perde perde yükselen sesi göğün mertebesinde,
Zimmetli yine sevdamın İlahi mercii,
Dönüşümü hüzün,
Geri dönümü kimine göre hicran,
Belki’leri öteleyip yüreğin tersiye,
En usul ölüm hele ki yeniden, diyebilmenin de
Tek özrü, varlığın hükümsüzlüğü.

Kereler aşarken boyunu ömrün,
Kınında hale, bendinde kimi zaman tek hece,
Bölerken beyitleri sayısızlığın da mağlubu,
Törelerin göreceli ihaneti
Yine fevri bir sevdadan arda kalan
O huzmenin tek tanığı yine
Depreşen özlemin tetiklediği sair kinaye.

Taşlar, sağ kalan nefsin celbi:
Soluksuz bir ritim olsa da garbında,
Kenetli ihanetlerin zulmü
Yine beşerin aslı yine derbeder yüzü çaresizliğin.

Donattığın hangi kelamsa,
Yaranın açıldığı o meydan;
Nefsin yürekle şavkı,
Özneler de kayıp sicil zaten donuk bir kayıt,
Boşa düşmüş cümlelerin isyanında nice şiir.

Tabur dolusu dilekle haşır neşir
Riyaların uzamında anlık bir rüya
Dokunup da bin ah ile donandığın kebirde
Baş tacın her halükarda hüsran.

Sür git kelamda en acımasız infaz
Dökümlü hecelerde pejmürde bir yalan
Yansıyan donuk yüzlerden,
Yankısı en beter zehir
Hele ki vasfı kayıp, sicili kabarık bir ilahsa nefis.

Zanlar muteber haylice,
Zorlar insanı hem de nasıl gecenin tetikleyicisi,
Zulümden gayri belki de benlikten ayrı,
Kıblende saklı tutulası en asil yörünge
Yine mizacın tefekkürü üstelik
Hali hazır bir sitemde ellerinin kiri
Bulaşmışken ruhunun tenine.

Demeler kadar demekle şart koşulduğun;
Susmalara eş değer benliğin zaman aşımı
Hele ki kıyama durduğun rahlede,
Dokunaklı bir de tebessüm yerleşmişse mimiklerine.
Akla zarar yüreğin isyanı,
Zarının soyulduğu yine ruhunun acısı
Sinende tefsiri, belleğinde dünün kiri
Havsalan almaz da asla nedir işin aslı.
Tetikler yenilgiyi en derin yılgı;
Sormadan geçer gider yüreğin eşrafı.

En muteber yoksunluktur oysa
Hem de en acısı yine pası yüreğin dökülür de üstüne başına:
Görünmezliğin tecellisi o atlas yorgan,
Üstünkörü bir meal yine dünün hükmünde
Savsaklandığın günden geceye,
İtibarın yoksa zahmetin biri bin para,
Sevdan düşmüşse dillere,
Gel de kolaysa göm başını kumun dibine
Bilip bilmeden neye tekabül eder benlik,
Sarmalında sadece hidayetin ereceksin mutlu nihayete.