Ağustos 99…
.
Halen yürekleri ürperten bir an… Sene doksan dokuz, ay Ağustostu… Bir güç evi-barkı eyledi viran, Katlanan binalar andırdı tostu… . Sanki arzı müthiş bir öfke tuttu, Kırk beş saniyede her şeyi yuttu… Yiten candı, kandı, düştü, umuttu, Ebedi hasretti vuran eş-dostu… . Dualar bastırır aciz isyanı… Sabırla uslanır hüznün his yanı… Dersimiz, fark etmek hakkı nisyanı, Kontrol ve denetim belli ki fostu… . Parola, doğayı, binayı kemir, Görünmez nasılsa çimento, demir… Sanma ki bu afet Haktan bir emir, Bu bize vicdanın verdiği SOStu… . Yaşamak vazife, ölüm hakikat, An gelir solar yüz, tükenir takat… Ey Veli tavrına kul ahlaki kat, Yanına alan yok makamı, postu… . Veli BOSTANCI |
Binlerce şiir yazsak yüreklerdeki hüzün gitmez.
Rant uğruna doğayı katledenlere söylenecek çok şey var.
Yüreğinize sağlık.