Geceler de sabah olmuyor artık ,sen gittikten sonra ben yarım kaldım
Yokluğun yüreğimi de alıp götürürken, nefessiz kalacağımı anlayamadım
Her yağmur yağdığında, inan kendimi dışarı atmak istiyordum
Belki söner kalbimin ateşi diye, ama sönmüyormuş sevdiceğim sönmüyormuş
Biraz ferahlatıyor yüreğimi, ama yinede acısı hep kalıyormuş
Aşk yazıldığı gibiymiş, sesli başlıyor ama hep sessizce bitiyormuş...
Sen gittikten sonra bu şehri yakmak istedim, yakamadım
savaştım ama başaramadım ,inan adını bile unutamadım
Aslında unutmak diye birşey yok , sadece sensizliğe alışmaya çalışıyordum.
unutmak için sevmez ki insan, hep hatırlamak ister sende biliyordun
Seninle yaşlanmak sadece; sen benim ol, ben senin olayım istiyordum
Çok zor inan; unutmak sevmekten daha zormuş ki, hala unutamıyorum...!!!
Bazen çok seversin, yüreğine hep bir kaybetme duygusu yüklersin
Kalemin yazmak ister yüreğindekileri, kağıtlara dökmek istersin
Hasret ne derin bir kelime ki, göğüs kafesinde bir sızı zannedersin
Öyle acıtırmış ki söküp atamazsın, hep birşeyleri eksik hissedersin
Mesela mutluyum diyemezsin, çünkü yarımsın ve tarif etsen edemezsin
Tarifi yokmuş yüreğimdeki sızının, en kötüsüde telafisi senmişsin
Ama yoksun sevdiceğim, hayallerim kimsesiz sokakaklar hep karanlık
Sen yanımda olmayınca ,inan yüreğim hep darmadağınık
Sevdamızı tüketirken bile, sadece mutluluk olmalı yüzümüzde
Ve birbirimizi sevmenin gururu olmalı yaşadığımız herşey de
Ellerin kalsın ellerimde ve sonsuza kadar kalsan ya yüreğimde.
Gidersen yıkılır bu kent üzerime, hasretinle yaşayamam ki bu şehirde
Bu şiir itirafım olsun, kusursuz bir aşk büyüttüm içimde yüreğimden yüreğine...!!!