I
Keyfiyet yönünden üç tür insan var
Bilgiden yoksundur öğrenmekse ar
Kafası karışık ufkuysa çok dar
Kalbi taştan katı İnsan-ı câhil

İnsanlıktan yoksun şerle barışık
Hakikat düşmanı iblise aşık
Sofradan fakire vermez bir kaşık
Kalbi taştan katı İnsan-ı câhil

Ortada dolaşır sahte kimlikle
Hayatı doludur her tür pislikle
Zayıftır inancı arkadaş şirkle
Kalbi taştan katı İnsan-ı câhil

Bir kenara koyar şeref izzeti
Tatlı gelir ona dünya lezzeti
Menfaat uğruna yıkar vahdeti
Kalbi taştan katı İnsan-ı câhil
II
İkincisi haktan daim uzaktır
Hesabı düşünmez işi tuzaktır
Makam mevki servet onlara haktır
Kendini düşünen İnsan-ı zâlim

Hem bencil hem despot hemde
müstekbir
Rabbe baş kaldırır getirmez tekbir
Herşeyi dünyadır dünyada tektir
Kendini düşünen İnsan-ı zâlim

Cahilin zaafı ona mevkidir
Bencillikle zulüm özel zevkidir
Onunla övünmek aşk ve şevkidir
Kendini düşünen İnsan-ı zâlim

Bastığı yerleri yarattım sanır
Yüzünü görünce mazlumu tanır
Aslında kendisi etmez bir mangır
Kendini düşünen İnsan-ı zâlim
III
Üçüncü Rabbini kendini bilir
Mütevazı yaşar haddini bilir
Geçmişi unutmaz ceddini bilir
Kalbi baldan tatlı İnsan-ı kâmil

Sadakat ehlidir sözü senettir
Ölçüsü adalet yoluda nettir
Onun baş düşmanı tüm cehalettir
Kalbi baldan tatlı İnsan-ı kâmil

Sırrın saklar asla saçmaz etrafa
Derdinle dertlenir dizilmez rafa
Haramlardan kaçar çevirmez kafa
Kalbi baldan tatlı İnsan-ı kâmil

Düşenin dostudur tutar elinden
Hayata bal akar onun dilinden
Topluma can gelir merhametinden
Kalbi baldan tatlı İnsan-ı kâmil

Metin BEYAZLI
12.08.2017








Not:Şiir düşünce mektebinde yayınlanmıştır.