Uhud Dağı bir harp meydanı
Efendim sav in Uhut bizi sever biz de Uhut’u buyurduğu çile meydanı
Acının kor olup yüreklerin dağlandığı Uhud dağı
Ben emretmeden yerinizden ayrılmayın diye buyuruyor Kainatın Sultanı
Heyhat o da ne? Ortalık karışıveriyor birdenbire
Muhammed (sav) öldü diye bir kara haber dağılıyor her yere
Musab Bin Umeyr kanlar içinde yatıyor yerde
Sultanlar Sultanına benziyor diye şehit edilmiş ermiş şehadete
Kırılıyor Efendimin mübarek dişleri
Dilese Allah Rasülü o kan akmadan yere inecek Allahın gazabı ilahisi
Kanlar içinde kalıyor gül yüzlü cemali
Merhamet timsali susuyor ve sabrediyor her zamanki gibi
"Allah´ım! Kavmime doğru yolu göster! Çünkü onlar bilmiyorlar" dökülüyor yüreğinden şefkat dolu sözleri
Ubeyde bin Cerrah çıkarıyor dişleriyle Kainatın Sultanının yüzündeki miğfreri
Kırılıyor bir anda dişleri
Can sunuyor Efendime güzide sahabileri
Çıkıyor Hz Hamza ’Allahın aslanı’
Savaşıyor gözü kara canı umrunda mı?
Bir an Vahşi hedef tahtası yapıyor Kainatın Sultanının amcasını
Ciğerinden vuruyor yıkıyor Hz. Hamza’yı
Yer ağlıyor, gök ağlıyor Hamza yatıyor yerde
Yürek deşilmiş tanınmıyor hiçbir şekilde
Uzuvları parça parça olmuş yatıyor yerde
Yanıyor Efendimin ciğeri olmuş pare pare
Bakıyor süt kardeşine
Gözyaşları dökülüyor acıyı yaşıyor en derinde
Şehidini yıkıyor inciler dökülen gözleriyle
Sana kurban olurum Ya Rasulallah
Nasıl kıydı sana Vahşi Radıyallahu anh
Sonradan çok etti Vahşi derin derin ah
Ama oldu bir kere dönülmez yola girdi eyvah
Vahşi’nin gün gelip de İslama girmek isteyişine
Nedamet içinde pişmanlık duyan yüreğine
Alemlerin Efendisi kayıtsız kalmadı hiçbir şekilde
Davet etti onu Din-i Mübin’i İslama
Ama ..fısıldadı usulca kulaklarına
"Mümkunse bana fazla görünmemeye çalış
Seni her gördükçe Hamza’yı hatırlar ve Sana gereken şefkati gösteremeyebilirim
Böylece Sen talihsizliğe itilmiş ben de vazifemi tam yapmamış olurum"nidasıyla
Vahşi artık mahsun bir sahabi adının arkasında radıyallahu anha
Saklandı direklerin arkasına
Görünmemek için Kainatın Sultanına
Kimi zaman gözyaşlarını ceyhun etti akıttı yanaklarından aşağıya
Kimi zaman bekledi bir nazar bir göz göze bakış daveti alma umuduyla
Ama..Olmadı..Hiçbir zaman bu olmadı!
Kainatın Sultanıyla bir an dahi olsa o mutluluğu yaşayamadı
Canlar sunulan Kainatın Sultanıyla göz göze gelemedi..
Günler geçti..Efendimiz âlem değiştirdi
Bıraktı Vahşi’yi ve Rabbine gitti
Vahşi boynu bükük.. Vahşi perişan..
Aradı her yerde Kainatın Sultanının bir bakışını
Oldu yoluna kurban..
Museylemet ul Kezzab’ yalancı peygamber ’oldu Hz Ebubekir’e imtihan
Mücadele çetindi boğulmalıydı küffarân
Vahşi bu fursatı kaçırmadı ve mızrağıyla oldu İslama derman
Bogdu küfürü muzaffer çıktı bu savaştan
Kaldırdı kafasını ve dedi
Sultanım!
Ey Kainatın Efendisi!
Yaktım ben Senin ciğerini
Nolur nolur söyle
Benden razı mısın şimdi?
Belki de baktı Efendim Onun gözlerine şefkatli bir şekilde
Ve muradına erdi Vahşi de..
Kurban olurum ben sana Alemlerin son Peygamberi
Vahşi sahabenin en düşük mertebeli sahabesi
Abdulkadir Geylani’nin atının burnunun ucundakı toz bile olamam dediği sahabi
Büyük bir imtihandı seninkisi
Rabbim ayırmasın Seni Kainatın sultanından ve sonsuza kadar Efendim’e (sav)komşu etsin seni..