....SON GÜZ....
Bir hayal peşinde geçti ömrümüz,
Avunup dururken hayat salında. Ufukta göz kırpan belkide son güz, Hayatın bu gamlı son masalında. Düşler bahçesinin açan gülleri, Eğreti gülüşlere benziyor şimdi. Gözlerim ararken o eski beni, Aynada gördüğüm kim diyor şimdi. Dün gözbebeğime inen sam yeli, Bugün ağlamaklı bir resim yalnız. Bilmem bu kaçıncı yiten sevgili, Mazinin koynunda bıraktığımız. Her sabah şafağa dökülen neşem, Yüzümde emanet gibi durmakta. Dudaktan dudağa dökülen neşem, Dedi kim bahtiyar bu son durakta.... İbrahim Vedat ÇARPAR |