BİLMİYORSUN Kİ!
Denizler mürekkep, ağaçlar kalem
Seni anlatıyorum Seni yazıyorum fırtınılara. Seni seyrediyorum... Buğulu bir camın ardına buran ayışığı odamdan. Seni görüyorum yanlızlığıma bakarken Sadece seni sevgili.. Sadece seni... Sevinçlerimi eliyorum Hüzünlerimi tüketmeye çalışırken Belkide umutlarımı Belkide seni eliyorum hayatımdan Belkide.... Kimbilir ? Seni hayallerimle süslüyorum sevgili Terk ediyorum, terk ediliyorum... Kimi gülüyor, kimi hüzünleniyorum Yine de vazgeçemiyorum senden Sana sığınıyorum her defasında Limanım oluyorsun sen benim En fırtınalı engin dalgalarda Alabora olmakdan kurtarıyorsun Ne tuhaf değil mi? Sevgili... Bunları sana yazdığımı bilmiyorsun Sevgimin büyüklüğünü görmüyorsun. 03/05/2008 |