AFACAN
Kendinden Umudu kesmiş
Yıkılmaya yüz tutmuş Ahşap virane bir evin Yarısı kırık camından Kırık dökük duygularla bakıyorum Görüyor olmak Her şeyi dert etmek İstemiyorum artık.. Öylesine bakmak bakıyor olmak Geliyor içimden.. Kayıtsızca pencere camına seni kim kırdı Diyecek kadar yaşama bağlı kalmak Sonra o camı kıran Afacanı düşünüp İçinde kopan fırtınayı hissetmekte Tahrip etme duygusunun nasıl yerleştiğini Düşünmekte güzelmiş diye iç geçiriyorum Afacanın duygularında yolculuğa çıkmakta Fırtınaya yakalanmakta güzelmiş Çakmak çakmak bakışlarda Bir çift gözün çıkardığı yangına tanık olmakta Yangının gözyaşlarında nasıl söndüğüne Renksiz bakışların ardında Körelmiş bir bıçağı andıran törpülenmişliğe Örselenmiş canı yanmışlığa Şahit olmakta güzelmiş.. Etrafta ne kadar çok kırık cam var Diye düşünmekte Tüm cam kırıklarını Afacana yüklemenin haksızlık olacağını Savunuyor olmakta Afacanı gidip bulmakta onunla göz hizasında İleti kurmakta onu dinlemekte güzelmiş En önemlisi Etraftaki cam kırıklarının Niye bu kadar çok olduğu öyküsünü Biliyor olmakta Afacanı artık tanıyor olmakta çok güzelmiş.. Necip KAHRAMAN |