O şehirdi.
O şehirdi,
Mavinin ben dediği, yeşilin hoş geldin dediği.
Bir şehirdi,
o şehirdi, yeşilin mavilerle seviştiği şehir.
Uyurdu mışıl, mışıl, berrak mavi sularında şehrin koyları.
Sadece benim değil, rüyaların, şehriydi.
O, şehir.


O, şehirdi.
Doğasıyla deniziyle uğrak yeri olan yaz günlerinde.
O şehrin!
Tarihin fışkırdığı yerleri vardı.
Eski bir iskelesi vardı, sanırsın yıllar değil tarih öncesinden kalmaydı.
Üzerinde gezerlerdi, geceleri kızları kızanları
Bıkmadan, usanmadan.
Yaz gelsin, sıcak yaz gecelerinde.
Mehtabın ışıkları, sulara inmiş oynarken gördüğüm yerdi
Sevdasına yandığım yerdi.
O, şehir.

O, şehirdi.
Beylerin kralların, yaşadığı yerdi.
Köhnemiş konaklarıyla, ören yerleriyle tarihi ile övünen yerdi
O şehir.
Kaleleriyle.
Kalelerdeki birbirini gören burçlarıyla
Hala ayakta durmaya zorlanan, beylerin konaklarıyla
Güzeldi o şehir.
Deniz sularının kumsalları yalarken, horlamasıyla güzeldi.
O, şehir.

O, şehirdi.
Beni güzelliği ile büyüleyen.
Mecnun edip, dağ bayır demeden sevdasına koşturtan
Canımı, yakan
Sonra!
Bir paçavra gibi, bir kenara fırlatıp atan
O şehirdi.
O, şehir.

O şehirdi.
O şehirdi, hırsıza gülen seveni bilmeyen şehir.
Yaranamadım o şehre.
Doğru olduğum, başımın üstünde orayı altından taç yaptığım için.
Hep kendini teslim etti, kahpenin hırsızın ellerine!
O şehir.
Yıllar sonra, bir yabancı etti beni.
Tanıyan’ da tanımaz oldu.
Güldürmedi beni.
O, şehir.

02 Ağustos
Ahmet Yüksel Şanlı er