böyle hassas bir konuda ve hassas bir vaziyette yazılan bu şiire sözlerim olacak elbette. fakat korkarım ki yalnızca bir şiir olarak bakmak daha doğru bir kımıldanma olacaktır.

politik bir şiir diyebilir miyiz? bence evet. toplumcu bir şiir. ve bu şiirler doğrudan mesaj verir ve fakat estetiği yoktur bu şiirlerin. estetik derdi de yoktur kanımca bunların- genel kanı da bu yöndedir-, burada görüldüğü üzere. gene de bu şiirler birilerini işaret etmezler, gayeleri bu değildir; öznesi yok gibidir hatta. bilmiyorum ama şiir (sanat diyelim mi)'de şık durmuyor. bırakın da biz okurlar kimler olduğunu bulalım. (neyi kastettiğimi dilerim ifade edebilmişimdir).

zaten şiir, nasıl bir ruh, ahval ve şerait içinde yazıldıysa, öfke naraları sarmış etrafını şiirin. isyan edelim mi?
bu da dağınıklığa sebebiyet vermiş haliyle. biraz deneme havası sezdim. lafın kısası huzurum kaçtı. şiirden değil, buna sebep olan ağrıdan...

bizler çabuk unuturuz
hem o konular uzun zaman alır
biz işleri aceleye getirmekle meşhuruz
başkasının canı yandı mı
kendi canı yanmayanlarız biz

sevgilerimle

her seferinde bir endişe bir kaygı
güneşi içmek
belki bu son diyerek
yerin yedi kat dibinde
madenci için
ne ağzında aslanın
ne midesinde ekmek