DÜŞ MEVSİMİNDEBu nasıl güzellik, bu nasıl coşku Yüzümüz gülüyor, düş mevsiminde Ben senle yaşadım, en güzel aşkı Şarkımız çalıyor, düş mevsiminde Ne güzel de yanmış, aşkın çerağı Vuslattır diyorlar, her dem gereği Aşkla çarpan, sevenlerin, yüreği Huzurla doluyor, düş mevsiminde Olmazmış burada, saçlar da aklar Neşeyle sökermiş, her gün şafaklar Yar yüzünden suskun kalan dudaklar Kahkaha salıyor, düş mevsiminde Her şey düşünülmüş, inceden ince Sevdalar helâlmiş, yaşlıya gence Sevenler sevdiğin, alsın denince Gör nasıl buluyor, düş mevsiminde Hazan hüzün, terk etmişler, bu yurdu Güzel Mevlâ’m, ayrılık yok buyurdu Can, canan koynun da, nasıl uyurdu Bak neler oluyor, düş mevsiminde Görkemli saraylar, denize nazır Herkes birer kral, herkes bir vezir Her yeri kaplamış, tatlı bir huzur Aşk akla geliyor, düş mevsiminde Aşık Lüzumsuz’um, coşmuşsun yine En güzel sevdaya, koşmuşsun yine Sen kendini burda, aşmışsın yine Hülyaya dalıyor, düş mevsiminde Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ ÇERAĞ : 1. Mum, kandil, lamba vb. ışık veren araç, çırağ. 2. Işık, çırağ. |