Zihnim çok, çok perişan, söylenecek şeyler var,
Öbek öbek gruplar halinde, birikmeyle başladı,
Ressam gibi, resimlerini çizsem anlatılmazların,
Dökülmedi içimden, hem kavurdu, hem haşladı…


Bulut üstünde dalga dalga yürürken gözükse,
Bakın bu bana yarin sisli armağanıdır desem,
Hem de, iri puntolarla yer alsa, gök mavisinde,
Özlemleri belirten kelimelerle, göğü süslesem...


Kendi haline bırakıldığı taktirde, yaralarını alır,
Aşklar, ondaki güzelliği görüp, yaşatıp güçlenir,
Gerçek güç olur yüreğinde o, dalga dalga boyu,
Hırpalasa da seni, bağra basan, buna aşk denir…


Bir muamma gibi çözülmedi ömründe hüsranım,
Bu şenliğe katılanlar aşkı yaşa şenlenirsin, dediler,
Ozan edasıyla adımlayıp, yolunda, giderken şimdi,
Kıskanır oldum, ben den mutlular Mart’ta kediler…


Kendi kazanında, demliğinde kaynar demlenir,
Doldurup doldurup içtikçe, kafam alır demini,
Kendi sinende, çeşit yemin şartlar edersin gizli,
Ve, çözemezsin, bozamazsın, iç deki bu yemini…


Aşk dedimse bu kafa aşklığı değil yürek aşklığı,
Olmamalı kafa zaten, bir şekilde gider kafadan,
Yüreğin taşıyamadığı ne var ki, şu fani dünyada,
Sığdırdım bir köşeye, pişirdim, olmadı rafadan….

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.