KAHROLMAK MEVSİMİDİR
a.
gülmesi ören yerlerini şenlendiren kız canıma ne türküler saplayıp gittin zaman: kahrolmak mevsimidir gül ve güvercin tadında selâmın yok nicedir demek: aşksızlığa sürgün edildin, yoldaşsızlığa zaman: kahrolmak mevsimidir ben ölümü soruşturayım bâri, onun taçyapraklarına göçeyim bütün kanlı kelimelerimi dökeyim dünyaya zaman: kahrolmak mevsimidir doyumsuz cinselliğim, haylâz gençliğim şaşkına dönsün şaşırıp kalsın uykusuzluğum zaman: kahrolmak mevsimidir hoşça kal sen şiirim, eyvallah hüzün kuşum ölüm, zafer kazanmak değil; bilmez miyim ki zaman: kahrolmak mevsimidir b. şu turuncu gökyüzünde asılı kal son çığlığım! (*): Edebiyatın Sesi, Haziran 2001, Sayı 6 |