Derya deniz dururken çöle mi düştün
Sen bana değil kendine mi küstün
Bazen böyle olur bir şey gelmez elden
Kendi kendine boş hayaller kurup içine mi düştün

Ne aradığını bana da söyleseydin yorulmazdın
Aşk öyle aramayla bulunmaz kendini kandırmazdın
Öyle derin bir bakışla aşkını itiraf etseydin umutsuz kalmazdın
Kendi kendine boş hayaller kurup içine mi düştün

Bana söyleseydin Ferhat olduğunu Şirinin olurdum
Sen beni ararken ben seni senden önce bulurdum
Sen böyle boş umutlarla kendi kendine kalmazdın
Kendi kendine boş hayaller kurup içine mi düştün

Yanında gezdirilmez sevda sevdiğine söylenir
Söylemez saklarsan sevdiğin nerede bilinir
Bakışların gözlerin sözlerin sessiz kalır aşk böylemi söylenir
Kendi kendine boş hayaller kurup içine mi düştün

Belki sessizliğin fani dünyada bir derya denizdi
Ama ben bilemedim sözler bakışlar benim için önemliydi
Derinden manalı aşkı yaşamadım bilmedim kapalıydı gönlümün kilidi
Kendi kendine boş hayaller kurup içine mi düştün

Şimdi anladım ömründe neden kışları yaşadığını
Neden beni görünce öyle mahzun anladım kaldığını
Demek ki aşk böyle yaparmış seven insanı
Kendi kendine boş hayaller kurup içine mi düştün

Şimdi anlıyorum seni böyle ben dinlerken
Hayallerin gerçek olsun sen aşk ile gezerken
Açtım gönül kapımı gel içine gir derken
Kendi kendine güzel hayaller kurdun şimdi gerçek oldu

Aşık aşkıyla şiir olur gönüle yazılır anlaşılır
Bununla da anlaşılmazsa gönlü gönüle açılır
O sarılmayı düşünürken gönüller ondan önce sarılır
Kendi kendine güzel hayaller kurdun şimdi gerçek oldu

Aşık Gülveren’im dil söylemezse gözler gönül söyler
Dil ile gözden anlamayan için bulunur formüller
Birde bakarsın dilde aşkla çıkar güzel dörtlükler
Kendi kendine güzel hayaller kurdun şimdi gerçek oldu

Aşık Gülveren