Madem bu putlar yasa
savaş istiyor tanrılar
nereye baksak ihanet
neye dokunsak kan
sormaz mıyım nerdesin ey tanrım?

Madem
yetmiyor gücü sevginin
yaşamı onarmaya
ülke ülkeye düşman
çiçeklerin alnında kan lekeleri
kalbinden güneşi hançerliyor insan

Madem
katliamlarla boğuluyor dünya
kötülükler diz boyu
duyulmuyor sesi iyiliğin
acımasızlıklar kin kusuyor
cennet adına cehennemi yaşıyoruz
acılarımızın sütüyle büyüyor çocuklar
ve bütün umutlar kördüğüm

Madem yaralı
göğüs kafesindeki kuş
salamıyorsak gökyüzüne
düşmanlıklara karşı koyamıyorsak
acılarımızı saramayacak kadar çaresizsek
başaramıyorsak ve beceremiyorsak
en büyük erdeme sarılmayı
kim kime, dum duma bir tufandaysa dünya
hiç bir bahçe yeşermiyorsa içimizdeki çölden

hiç bir şey söylemeden dostlarıma
bir barış şiirinin gölgesinde
bırakıp bu koca yüreği
çekip giderim ben de...

Nuri CAN