Söyleyecek daha çok, çok şarkılarım vardı Hiçbirini kendime »kendim« okuyamadım Hislerimi sahneden, gamla hüzün kovardı Hayat kilimime ben »aşkı« dokuyamadım
Hep ellerimden kaydı mutluluğun elleri Zamanın gölgesinde, öldü nice hislerim Sevgilim yok boşuna toplamışım gülleri Belki de koklamadan solacak nergislerim
Başlamadan bitiyor, bitiyor güzel şeyler Yapayalnız prensim yaşadığım masalda Sancho Panza imiş o Zeus misali beyler Hepsini asılıyken buldum ince bir dalda
Yürüdüğüm yollarda yalnızlık yoldaşımdır Ufukta bir çift göz var, güneş gibi gülüyor İnan aşk kaybettiğim en büyük savaşımdır Sevgisiz yaşayanlar, yavaş yavaş ölüyor
Beni hatırla, asla unutma mor menekşem! Ne kadar da güzelsin, masumiyet izin var Yine bir yaz gecesi, yıldızlarsa muhteşem Ben gidiyorum ama şimdi ruh ikizin var
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
MOR MENEKŞE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
MOR MENEKŞE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.